Donald Tusk ma problem z partią. "Nikt nam nie mówi, co mamy robić" [KULISY]
— Być może jest jakiś superplan, który pokaże nam Kierownik, i wszyscy będą chodzić jak w zegarku, ale na razie błądzimy po omacku w ciemnościach — mówi jeden z polityków PO. Żal, że zmarnowano za dużo czasu, i niepokój, że kolejne miesiące nie przyniosą cudownej recepty, są w partii powszechne.
My naprawdę nic nie wiemy — tłumaczą moi rozmówcy z Platformy i zaczynają wyliczać: — Kiedy będą wybory wewnętrzne, bo miały być, ale terminu nie ma; czy będą poważne zmiany w zarządzie partii, bo wszyscy czują, że powinny być, ale na razie wiemy o nich z przecieków; no i kiedy ma być to połączenie z Nowoczesną i Inicjatywą Polska, o której czytamy w gazetach.
Za chwilę mija połowa kadencji i największa partia rządzącej koalicji powinna stać już w progach następnej kampanii wyborczej. Kampanii, która nie tylko zdecyduje o tym, czy PO utrzyma władzę, ale też zaważy na osobistej przyszłości Tuska i jego ludzi. Przecież PiS otwartym tekstem grozi, że ich rozliczy i tym razem już naprawdę wprowadzi program "cela+". A największa partia tworząca rządzącą koalicję nie bardzo wie, jak zaplanować następne miesiące.
PO "leży odłogiem". Politycy partii są zdezorientowani
Pierwszy ważny problem to Marcin Kierwiński. "Niektórzy w PO są pewni, że jak już wrócił, to więcej nie popełni błędu i od ucha kierownika odciągnąć się nie da" — pisałam rok temu, gdy po ledwie kilku miesiącach europosłowania został ministrem do likwidacji skutków powodzi.
— Jestem pewien, że jak znów sobie wszystko poukłada, zdemaskuje przeciwników i zrobi z nimi porządek, to zacznie myśleć o czymś większym. Może wicepremier? — mówił wtedy jeden z moich rozmówców w PO.
W czasie wakacyjnej rekonstrukcji rządu Kierwiński wrócił do MSWiA, ale wciąż jest sekretarzem generalnym partii.
— Szczerze mówiąc, partia leży odłogiem. Jak pani pójdzie na V piętro, to tam jest kompletnie pusto — słyszymy. V piętro to siedziba Biura Krajowego Platformy Obywatelskiej.
Wszyscy najważniejsi politycy PO mają dziś funkcje w administracji centralnej i na V piętrze przy Wiejskiej bywają wyłącznie okazjonalnie. Siedzi tam tylko bardzo niewielki dział prasowy, który jednak nie kreuje polityki informacyjnej partii, a jedynie przekazuje szczątkowe informacje, jakie płyną z kancelarii premiera, bo tam teraz jest platformerskie centrum zarządzania wszystkim.
— My naprawdę nie wiemy, co mamy robić, bo nikt nam nie mówi — narzekają moi rozmówcy. — Być może jest jakiś superplan, który pokaże nam Kierownik, i wszyscy będą chodzić jak w zegarku, ale na razie błądzimy po omacku w ciemnościach. Dlaczego nie widać nas w social mediach? Bo powinno za to odpowiadać biuro krajowe, to oni powinni nam przygotować materiały do publikacji, grafiki, tła, filmiki — narzędzia do komunikacji.
Żal, że zmarnowano za dużo czasu, i niepokój, że kolejne miesiące nie przyniosą cudownej recepty, są powszechne.
— Zaskakuje mnie, jacy jesteśmy beznadziejni w przygotowaniu narracji, a nawet przekazu dla młodych ludzi, podczas gdy partie radykalne umieją używać nowoczesnych narzędzi i do nich trafić. Niby wiemy, jak rozłożyły się głosy w ostatnich wyborach, i kompletnie nic z tym nie robimy — mówi polityczka z młodszego sejmowego pokolenia PO.
— Nie wyobrażam sobie, żeby to miało tak dalej funkcjonować. Kierwiński jest pracowity i sprawny w partyjnej robocie, ale robota sekretarza polega na tym, że jeździ po regionach i gada ludziom na dole, jaki jest plan, a on po prostu nie ma na to czasu, bo siedzi w ministerstwie. Zmiana jest konieczna — mówi nam polityk Platformy obserwujący bacznie wojny i wojenki wewnątrz formacji. A jeszcze w regionach przybierają na sile konflikty z koalicjantami, które rozwiązać może tylko sekretarz generalny.
Tyle że Marcin Kierwiński bardzo chce trzymać obie sroki za ogon. Nie po to przez lata budował sobie pozycję w PO, trzymał na smyczy lokalnych baronów, decydował o posadach, awansach i degradacjach, żeby tracić wpływy w partii.
Tusk, Tuska, Tuskowi, z Tuskiem, o Tusku...
Zanim odbędzie się kongres zjednoczeniowy, formalnie trzeba przyjąć w szeregi jednej partii pod nazwą Koalicja Obywatelska członków PO, Nowoczesnej i Inicjatywy Polska. Potem dopiero można wybierać władze. Zazwyczaj przy takich połączeniach szefowie mniejszych partii dostają miejsca w zarządzie i zostają wiceprzewodniczącymi. A członkowie ich partii mogą brać udział w wyborach władz partyjnych na niższych szczeblach. Kiedy to wszystko ma się wydarzyć, nie wiadomo. W partii słychać, że pierwsze rozmowy z regionami mają się odbyć w połowie października, a to oznacza, że cała reszta procedury nie zdarzy się wcześniej niż w listopadzie i w grudniu.
Dopiero wtedy KO zacznie przygotowywać strategię wyborczą, ale już teraz politycy pytani o to, co ma być osią tej strategii, odpowiadają — Tusk. Cała partia czeka na to, co zrobi Kierownik, co powie Kierownik i jaki ton Kierownik narzuci w social mediach. Bez Tuska nie ma kampanii, nie ma Platformy i nie będzie także nowej partii.
— Zanim pozbawiliśmy PiS władzy, niemal dwa lata spędził w Polsce i był liderem opozycji. Jeździł, był wszędzie, spotykał się z naszymi lokalnymi strukturami, przekonywał wyborców, porywał tłumy na wiecach, czyli miał czas na kluczową pracę u podstaw — wyliczają politycy PO. Na pytanie, jak w takim razie wyobrażają sobie wybory, do których zostały właśnie dwa lata, rozkładają ręce.
W kampanii znów ma się pojawić — jak słyszymy — Tuskobus i premier będzie przemierzał nim Polskę. Ale o ile w 2007 czy nawet w 2011 r. można było uznać to za atrakcję walki wyborczej, o tyle od dawna już nią nie jest. Po kraju jeżdżą wszyscy i niewiele z tego wynika. Poza tym Tusk między wyprawami do Sandomierza czy Gorzowa musi latać do Brukseli, Paryża czy Londynu, no i kierować rządem w niezwykle trudnym czasie. Dlatego pojawiają się plotki o tym, że na fotelu szefa rządu miałby go zastąpić Radosław Sikorski.
Jak nie Rafał, to Radek. Radosław Sikorski umacnia się w PO
— Radek buduje swoją frakcję w Platformie, ale dla wszystkich jest jasne, że to nie jest przeciwko Tuskowi. Tym się różni od Trzaskowskiego, którego otoczenie knuło i snuło wizje przejęcia władzy. Popełnili jednak fundamentalny błąd, gdy po pierwszych wyborach prezydenckich Rafała próbowali odesłać Tuska na emeryturę, ale Trzaskowski nie podjął rękawicy i nie wystartował na szefa partii. No, naprawdę trzeba "nie umieć w politykę" — złośliwie opowiadają w PO.
Sikorski nie zapowiada "obalenia Kierownika" i odrabia pracę domową, którą zaniedbał przez ostatnie lata. Nie da się bowiem rozgrywać partyjnej partii szachów, nie mając figur, a Sikorski nie miał nawet pionów. Teraz chce sobie zbudować 20-30-osobowe środowisko, które będzie grało na niego i pilnowało jego interesów w partii.
Między innymi po to był Zryw. Teoretycznie to apolityczne spotkanie młodych ludzi, którzy w zeszłym tygodniu zaprosili Radosława Sikorskiego do Bukowiny Tatrzańskiej na rozmowę "o Polsce". Politycy związani z Sikorskim przekonują, że to nie wymyślona przez kogoś z zaplecza ministra inicjatywa, ale oddolny ruch młodych ludzi, którzy chcieliby się włączyć w politykę i szukają do niej drogi. I byłoby to nawet wiarygodne, gdyby nie to, że założycielem Fundacji Zryw jest Alexander Sikorski, syn wicepremiera.
Fundacja powstała po wyborach 2023 r. i jak twierdzą jej fundatorzy, nie ma nic wspólnego ani z wyborami prezydenckimi 2025, ani z obecną sytuacją w partii, ale Zryw odbył się tydzień przed Campusem Rafała Trzaskowskiego. To teraz Campus Academy i zmienił formułę z tygodnia w Olsztynie na cztery dni w Międzyzdrojach.
Organizatorzy zaczęli od zapewnień, że "Campus żyje" i że nigdy się nie poddają. — Od początku namawialiśmy do tworzenia nowych inicjatyw i bardzo się cieszymy, że się pojawiają, nawet jeśli nazywają się inaczej — mówił, otwierając spotkanie, Sławomir Nitras, pijąc oczywiście do Zrywu Sikorskiego. Kilkukrotnie też zapewniał, że w przyszłym roku Campus znowu będzie w Olsztynie i znowu będzie dużą imprezą.
To też miała być inicjatywa budująca niepartyjne zaplecze wyborcze. Chodziło o to, że wielu młodych ludzi nie chce wchodzić w tryby partyjnej polityki, ale chcą "coś robić". Tyle tylko że twórcy Campusu, organizując imprezy co roku, nie robili nic między nimi. Nie budowali ogólnopolskiej sieci, którą można by było wykorzystać w kampanii.
— Wszyscy podejrzewali od początku, że to jest jakiś pomysł Rafała na budowanie sobie młodzieżówki na przyszłość. Gdyby postanowił jednak kiedyś powołać jakąś nową partię samodzielnie albo z kimś innym, dlatego w partii była jednak dość spora nieufność co do intencji. Teraz też nie jest lepiej, bo jednak Rafał został szefem organizacji samorządowej i wszyscy zastanawiają się, czy to przypadkiem nie jest sygnał, że obraził się na nas po wyborach — zastanawiają się politycy PO.
Kto wypije to piwo? Wojna o prohibicję w Warszawie zaszkodziła PO
Chyba podobnie odczytał to premier, bo partia aż huczy od plotek, że to właśnie Kierownik pozwolił Marcinowi Kierwińskiemu przeczołgać prezydenta stolicy, i to w dodatku na jego własnym terenie. Trzaskowski złożył projekt uchwały w sprawie ograniczenia sprzedaży alkoholu od godz. 22 albo 23 do 6 rano, która dotyczyłaby tylko sklepów, a nie restauracji. Ale radni KO nagle dokonali zwrotu i uchwałę Trzaskowskiego odrzucili, choć większość warszawiaków popiera tę "prohibicję". Bardzo wielu rozmówców w PO mówi, że to był odroczony wyrok za przegraną kampanię, a premier po prostu udowodnił prezydentowi stolicy, że nie ma znaczenia, ile głosów dostał w wyborach samorządowych raz czy drugi — jeśli premier tak zdecyduje, to Trzaskowski nawet swoim miastem nie może rządzić bez problemów. Z rozmów z radnymi stolicy wynika natomiast, że prawie jedna trzecia z nich tak naprawdę chciałaby wprowadzić zakaz sprzedaży alkoholu, ale zwyczajnie boją się konsekwencji politycznych.
— Oni trzęsą się przed Kierwińskim bardziej niż przed Tuskiem — komentuje polityczna konkurencja w Warszawie. Bo to Marcin Kierwiński decyduje, kto ile będzie znaczył w warszawskiej polityce Platformy.
Cała ta sprawa jak w soczewce pokazała, jak bardzo Platforma przestała rozumieć nawet wyborców, którzy z natury rzeczy są po jej stronie. W Warszawie Platforma nie ma konkurencji, a przynajmniej nie miała do tej pory.
— Naprawdę nikt się nie spodziewał, że to tak się rozhula. Sądzę, że kiedy Kierownik pozwolił na przeczołganie Rafała, to sądził, że pies z kulawą nogą się nie zainteresuje "warszawką". A tu taka niespodzianka — komentują warszawscy politycy PO.
Na tyle nieprzyjemna, że po trzech dniach awantury i absurdalnych wyjaśnieniach, w których padały argumenty o Ku Klux Klanie i generale Jaruzelskim, okazało się, że nocna prohibicja będzie od czerwca przyszłego roku. Przypadek? Taka decyzja zapadła po rozmowie prezydenta stolicy z radnymi miejskimi, ale najpierw to Kierownik stwierdził, że odrzucenie "prohibicji" mu się jednak nie podoba.
— Problem polega na tym, że przed tą całą awanturą Trzaskowski nawet z nami nie porozmawiał. Po prostu uznał, że nikomu niczego nie musi tłumaczyć i przekonywać. Nie czuliśmy, że mamy wsparcie, a po drugiej stronie jest Kierwiński — opowiadają miejscy politycy.
Platforma porusza się jak pijany we mgle. Jakby partia Tuska kompletnie straciła drogowskazy i społeczne wyczucie, a wewnętrzne napięcia tylko wzmagają chaos.
— I bardzo dobrze — ze złością odpowiada jedna z posłanek PO. — Może w końcu na V piętrze zorientują się, że polityki nie można uprawiać jak 20 lat temu. To już jest zupełnie inny świat, który zwyczajnie im odjeżdża.
Onet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz