Wniosek o tymczasowe aresztowanie podejrzanego Zbigniewa Z., 13.11.2025

Wniosek o tymczasowe aresztowanie podejrzanego Zbigniewa Z.

 13.11.2025

Prokurator skierował dziś do sądu wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy wobec podejrzanego Zbigniewa Z. Konieczność zastosowania tymczasowego aresztowania wynika z zachodzącej w sprawie uzasadnionej obawy ucieczki lub ukrycia się, obawy bezprawnego utrudniania postępowania, a nadto z realnej groźby wymierzenia surowej kary.

W toku śledztwa dotyczącego nieprawidłowości w Funduszu Sprawiedliwości prokurator zgromadził materiał dowodowy pozwalający na przedstawienie posłowi Zbigniewowi Z. zarzutów popełnienia 26 przestępstw.

W dniu 28 października 2025 r. Prokurator Generalny Waldemar Żurek przekazał Marszałkowi Sejmu wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie posła Zbigniewa Z. do odpowiedzialności karnej oraz na jego zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie. W dniu 7 listopada 2025 r. Marszałek Sejmu RP przekazał Prokuraturze Krajowej uchwały Sejmu uwzględniające powyższy wniosek.

Po otrzymaniu uchwał sejmowych prokurator wydał postanowienie o przedstawieniu Zbigniewowi Z. zarzutów popełnienia 26 przestępstw oraz postanowienie o jego zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu do siedziby Prokuratury Krajowej celem przeprowadzenia z jego udziałem czynności procesowych, w tym ogłoszenia mu zarzutów i przesłuchania go w charakterze podejrzanego. 

Do dziś postanowienia o zatrzymaniu nie udało się zrealizować z uwagi na ustalenie, że podejrzany Zbigniew Z. przebywa aktualnie na terenie Węgier. 

Wniosek i przesłanka ogólna

W celu zabezpieczenia prawidłowego toku dalszego postępowania prokurator złożył dziś do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie wniosek o zastosowanie wobec Zbigniewa Z. środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy od daty zatrzymania, albowiem spełniona jest przesłanka ogólna i przesłanki szczególne zastosowania powyższego środka.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na duże prawdopodobieństwo, że Zbigniew Z. popełnił zarzucane mu 26 przestępstw (przesłanka ogólna). Najważniejsze dowody w tym zakresie to wyjaśnienia współpodejrzanych Tomasza M. i Piotra W., zeznania świadków, zabezpieczona w sprawie dokumentacja, w tym dotycząca postępowań o udzielenie dotacji z Funduszu Sprawiedliwości, zapisy rozmów, a nadto dane z elektronicznych nośników informacji, w tym z komputerów i telefonów.

Przesłanki szczególne

W sprawie zachodzą trzy przesłanki szczególne zastosowania tymczasowego aresztowania: obawa ucieczki lub ukrycia, obawa bezprawnego utrudniania postępowania oraz groźba wymierzenia surowej kary.

Zgodnie z art. 258 § 1 k.p.k. tymczasowe aresztowanie można stosować, jeżeli zachodzi:

1. uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się podejrzanego, zwłaszcza wtedy, gdy nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu;
2. uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie.

Obawa ucieczki lub ukrycia

W niniejszej sprawie zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się podejrzanego, który już obecnie przebywa na Węgrzech. Z poczynionych ustaleń, a także z oświadczeń obrońcy wynika, że Zbigniew Z. nie ma w Polsce stałego miejsca pobytu. Jest to jedna z przesłanek mogących uzasadniać konieczność zastosowania tymczasowego aresztowania (art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k.). Zachodzi również uzasadniona obawa, że podejrzany Zbigniew Z. nie stawi się na wezwanie w celu przeprowadzenia z jego udziałem czynności procesowych. Obawa ta wynika z oceny dotychczasowych zachowań podejmowanych przez Zbigniewa Z. (w tej i innych sprawach), w tym z jego niestawiennictwa w Sejmie podczas postępowania w sprawie uchylenia immunitetu, a także z wypowiedzi medialnych, w których sugerował, że nie wróci do kraju i będzie uznawał za bezprawne wszelkie czynności podejmowane w sprawie przez sąd i prokuraturę.

Nadto podejrzany już uprzednio wielokrotnie lekceważył obowiązki świadka w toku innego postępowania prowadzonego na podstawie ustawy (postępowania przed komisją sejmową ds. Pegasusa).

Obawa matactwa

Zdaniem prokuratora okoliczności sprawy, specyfika działalności objętej zarzutami i charakter przestępstw, w tym przede wszystkim działanie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, rodzą realną obawę, że podejrzany przebywając na wolności będzie bezprawnie utrudniał postępowanie, w tym poprzez ustalanie z innymi osobami treści wyjaśnień i zeznań w celu umniejszenia bądź wykluczenia swojej odpowiedzialności, uprzedzanie innych współsprawców o realizowanych czynnościach, a także poprzez niszczenie lub ukrywanie dowodów. Obawa matactwa ze strony Zbigniewa Z. jest tym bardziej realna, iż zarzuty dotyczą kierowania przez podejrzanego grupą przestępczą i polecania innym osobom, w tym obecnym współpodejrzanym, popełnienia czynów zabronionych.

Obawa ta znajduje również potwierdzenie w jego licznych wypowiedziach medialnych (wskazanych we wniosku), w których formułował groźby pod adresem przedstawicieli organów państwa, w tym funkcjonariuszy policji, urzędników, sędziów i prokuratorów.

Obawę co do skłonności Zbigniewa Z. do bezprawnego wpływania na tok postępowań karnych potwierdza również materiał dowodowy dotyczący dwóch zarzutów (z punktów XXII i XXVI). Wynika z niego podejrzenie, że w przeszłości podejmował on działania zmierzające do utrudnienia lub udaremnienia postępowania karnego, w szczególności poprzez ukrywanie dokumentów.

Groźba surowej kary

Zgodnie z art. 258 § 2 k.p.k., jeżeli podejrzanemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą podejrzanemu surową karą.

Czyny zabronione, których popełnienie zarzuca się posłowi Zbigniewowi Z., zagrożone są karą pozbawienia wolności przekraczającą 8 lat (a w przypadku niektórych zarzutów – karą do 25 lat). Potrzebę zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania uzasadnia grożąca podejrzanemu surowa kara, której wymierzenie należy ocenić jako realne (art. 258 § 2 k.p.k.), biorąc pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów, motywację i sposób działania sprawcy, stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków, a także skalę negatywnych następstw i wysokość wyrządzonej szkody. W orzecznictwie sądów wielokrotnie wskazywano, iż w przepisie art. 258 § 2 k.p.k. ustawodawca wprowadził domniemanie, iż surowość grożącej kary rodzi obawę zakłócenia toku postępowania, a to z kolei powoduje potrzebę zabezpieczenia jego prawidłowego toku, właśnie poprzez stosowanie tymczasowego aresztowania.

Mając na uwadze trzy powyższe przesłanki szczególne, prokurator uznał, iż wyłącznie środek zapobiegawczy o charakterze izolacyjnym (tymczasowe aresztowanie) może zabezpieczyć dalszy tok postępowania.

Przesłanki odstąpienia od tymczasowego aresztowania

Zgodnie z art. 259 § 1 k.p.k. należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, gdy pozbawienie podejrzanego wolności spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

Z uzyskanej dotychczas przez prokuratora opinii z zakresu onkologii wynika, że stan psychofizyczny Zbigniewa Z. jest dobry, pozwalający na przeprowadzenie z jego udziałem czynności procesowych. Jednocześnie biegła zastrzegła, że jeśli Zbigniew Z. będzie wymagał kontynuacji leczenia, nie będzie to możliwe w warunkach pozbawienia wolności.

W razie zatrzymania podejrzanego Zbigniewa Z. zostanie on przebadany przez odpowiedniego lekarza w celu ustalenia jego aktualnego stanu zdrowia oraz konieczności i możliwości leczenia w warunkach izolacji. 

Jeżeli z opinii biegłego lekarza będzie wynikać, że stan zdrowia podejrzanego nie pozwala na zastosowanie tymczasowego aresztowania (z uwagi na uzasadnioną obawę poważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia), prokurator odstąpi od jego zastosowania.

Tryb postępowania 

Zasadą jest, że w śledztwie zarzuty podejrzanemu ogłasza polski prokurator prowadzący postępowanie i znający sprawę. Nie ma obowiązku realizowania tego rodzaju czynności poprzez międzynarodową pomoc prawną.

Jedynie w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, można odstąpić od zasady osobistego przedstawiania zarzutów przez polskiego prokuratora. Żadna z tego rodzaju szczególnych i wyjątkowych okoliczności w niniejszej sprawie nie zachodzi. W szczególności okolicznością taką nie jest brak woli podejrzanego do stawiennictwa ani obawa przed odpowiedzialnością karną lub zatrzymaniem.

Na marginesie wskazać należy, iż w niniejszej sprawie, biorąc pod uwagę skomplikowany i wielowątkowy charakter postępowania, czynności przedstawienia zarzutów i przesłuchania podejrzanego nie mógłby w sposób prawidłowy przeprowadzić polski konsul ani węgierski prokurator. Nadto konsul ani węgierski prokurator nie mogliby zastosować żadnych (nawet wolnościowych) środków zapobiegawczych, które z przyczyn wskazanych powyżej, są w ocenie prokuratora niezbędne. Czynność zostałaby przeprowadzona jedynie pozornie, a dalszy tok postępowania nie zostałby zabezpieczony.


Zgodnie z treścią § 317 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2019 r. – Regulamin urzędowania sądów powszechnych: „Jeżeli przesłuchanie podejrzanego przed zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania jest niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju, posiedzenie przeprowadza się nie później niż w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.


prok. Przemysław Nowak
Rzecznik Prasowy
Prokuratury Krajowej

gov pl